رابطه گناه با فهم انسان

به چه دليل می‌گوئيم اگر انسان مهذب باشد، موفق می‌شود، می‌تواند درس بخواند، بفهمد، عالم شود، حكيم شود،‌ و غير مهذب هم نمی‌تواند؟

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

به چه دليل می‌گوئيم اگر انسان مهذب باشد، موفق می‌شود، می‌تواند درس بخواند، بفهمد، عالم شود، حكيم شود،‌ و غير مهذب هم نمی‌تواند؟
يك دليل خيلی ساده‌اش اين است كه علم كلمات استاد نيست، يعنی هر بار كه اين استاد درس می‌دهد اينها علم نيست، چون اين كلمات حروف مادی هستند. مطالعه، مباحثه، كتاب يا نوشتن، همه اينها امور مادی است و علم مجرد است و امر مادی نمی‌تواند سبب يك امر مجرد باشد(چيز مادی نمی‌تواند يك امر مجرد را ايجاد كند).
در واقع كلاس درس، حرف استاد، مطالعه... همه معِدّ هستند نه علت علم،‌ يعنی زمينه را فراهم می کنند. ممكن است كسی همه اين زمينه‌ها را داشته باشد در عين حال عالم نشود، اما كسی خيلی كم اينها را داشته باشد عالم هم بشود،
چون علم يك امر مجرد است و امر مجرد، علتش هم مجرد است، يعني فرشتگان خدا علم مي‌دهند. فرشتگان با هر كس خوب بودند علم بيشتر می‌دهند و با هر كس خوب نبودند، رابطه‌ای، معنويتی نداشت كم می‌دهند.

منبع:
کانال استاد عابدی