باورداشت امامت ومهدویت در مکتب سامراء

چکیده : «مکتب سامراء» نامی است که بر شیوه‏ی علمی جمعی از فقها و محدّثان امامیه در قرن سیزدهم و چهاردهم اطلاق می‏شود. این شیوه‏ی علمی‏ـ که با هجرت میرزا محمّد حسن شیرازی، از نجف به سامراء شکل گرفت‏ـ در کنار ویژگی‏های فقهی و اصولی، در زمینه‏ی باورداشت اصل امامت و مهدویت، ویژگی‏های خاصّ خود را دارد. نویسنده در این گفتار می‏کوشد که ده تن از بزرگان و مشاهیر این مکتب را شناسانده و دیدگاه‏های آن‏ها را در باورداشت و ضرورت ترویج اصل امامت و مهدویّت نشان دهد. مبنای این تحلیل‏ها، آثار آن دانشوران یا آثار نوشته‏شده درباره‏ی آنان است

نویسنده در مقدّمه، دلایل انتخاب این جریان و دشواری‏های تحقیق خود را بیان کرده و در بخش پایانی نوشته‏ی خود، به تحلیل محتوایی این مکتب، از زاویه‏ی دید خود پرداخته است.

از نظر نگارنده مکتب سامراء از جهت بررسی باورداشت امامت‏ـ مهدویت در آن می‏بایست پیرامون افراد ذیل بررسی شود: 1ـ میرزا حسن شیرازی 2. آخوند ملافتح‏علی سلطان‏آبادی 3. سید اسماعیل صدر 4. میرزا حسین نوری طبرسی 5. شیخ محمّدباقر بیرجندی 6. شیخ فضل‏اللّه‏ نوری 7. سید ابوالقاسم دهکردی 8. سید محمّدتقی موسوی اصفهانی 9. صدرالاسلام همدانی 10. میرزا مهدی اصفهانی.

جهت دریافت مقاله کامل به فایل پیوست مراجعه نمایید.