قرآن خودمونی (آیه هاي انتخابی براي زندگی بهتر به زبان محاوره اي)

نویسنده: حسین زمانی

قسمتی از مقدمه:

خیلی ها میگفتن قرآن نور داره، قرآن گیرایی داره، اما من حسش نمی کردم. تا این که چند سال پیش یه سري دلتنگیها و بعدش یه سري نشونه ها اومدن سراغم، با خودشون تشنگی آوردن، تشنه اللّه شدم. دوست داشتم ذکر بگم اما میترسیدم از هر کسی ذکر بگیرم. تو دلم افتاد تو قرآن بگردم دنبال ذکر من به قرآن رو آوردم؛ ذکرها هم به من «وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خاشِعَۀٌ » (چهره هایی در آن روز خاشع و ذلت بار است) (2-غاشیه) «وَ هَدَیْناهُ النَّجْدَیْنِ» (و او را به خیر و شرّش هدایت نمودیم) (10-بلد) و خیلی هاي دیگه. همشون برام نورانی بودن و شکر خدا هنوز هم هستن. چطور شد تو دلم افتاد برم سراغ قرآن؟ واقعا نمیدونم. این کتاب رو نوشتم فقط به این امید که این نور به بقیه هم برسه و تو زندگیشون جاري بشه  «وَ ما تَدْري نَفْسٌ ماذا تَکْسِبُ غَداً» (و هیچکس نمیداند  فردا چه میکند) (34-لقمان)

دریافت متن کامل از پیوست